Maatschappij
De afgelopen weken heb ik een aantal gesprekken met jongeren gehad die om wat voor reden dan ook ietwat zijn vastgelopen in deze maatschappij. Met alle goede bedoelingen van dien proberen de mensen om hen heen hen te bewegen om weer stappen vooruit te maken. Ik ben zelf ook een van die mensen. Je gunt iemand namelijk weer succeservaringen met als best mogelijke uitkomst daarvan een positief zelfbeeld en een fijn leven.
Ik sta daar dan ook helemaal achter, mits iemand de vermogens heeft om die stappen in zijn of haar persoonlijke ontwikkeling te kunnen maken. Maar soms vraag ik mij wel eens af, wie is er nu ‘gek’ eigenlijk?
Ik hoor soms dat jongeren worden bestempeld als lui, ongemotiveerd, dwars, ontwijken van verantwoordelijkheid etc. Maar wiens probleem is dit eigenlijk? En is dit wel echt waar? Zitten er bijvoorbeeld ook niet voordelen aan ‘lui’ zijn? Misschien dat je daardoor een wat beter beschermingsmechanisme opbouwt voor de gehaastheid van deze maatschappij bijvoorbeeld.
Het is maar een gedachte. Maar ik denk dat het goed is om kritisch stil te staan bij wat soms (te) snel als probleem wordt bestempeld. Deze andere kanten zien en bespreken, vanuit openheid, respect en acceptatie kan al wat druk van de ketel halen. Jongeren zien soms zelf deze positievere andere kanten al wel, maar dan weegt de externe druk van de maatschappij en het zich vergelijken met andere mensen toch zwaarder in hun zelfbeeld.
Ik zie het dan ook als een van mijn belangrijkste taken om de belevingswereld van een jongere volledig te willen begrijpen en te accepteren, zonder oordeel. We nemen dan even afstand van wat ‘de maatschappij’ ervan vindt.
En het mooie is dat ik dan soms zelf nog meer leer van een jongere, dan hij/zij van mij. Soms vergeet ik dit dan wel eens terug te koppelen, maar dat is een gemist kans, een schot voor open doel. Want ik denk dat dit zoveel meer waardevol kan zijn dan 100 goedbedoelde adviezen bij elkaar
Kortom, persoonlijke ontwikkeling is goed. Maar wel gebaseerd op de interne motivatie van de jongere zelf en niet door opgelegde druk van buitenaf. Een hele uitdaging!
Een krachtige groet,
Mathieu Steenbergen