Internationale dag van de alleenstaande ouder!
Mij is gevraagd een blog te schrijven op de Internationale dag van de alleenstaande ouder!
Deze dag is in het leven geroepen om stil te staan bij een groeiende groep “1 ouder gezinnen” in onze samenleving.
Het leven van een 1 ouder bestaat uit werken, opvoeden en zorg dragen voor het huishouden. Je eigen behoeftes staan op een laag pitje.
13 jaar geleden ging ik scheiden van de vader van mijn kinderen, toen 12 en 7 jaar. Een hele moeilijke beslissing waar ik me lange tijd erg schuldig over heb gevoeld. Zij zouden niet meer opgroeien in een volwaardig gezin. Maar ik moest voor mezelf deze stap zetten, want wat zouden de kinderen hebben aan een moeder die niet meer kon functioneren en een vader die erg onstabiel was. Ik moest op de been blijven.
We bleven allemaal in hetzelfde dorp wonen, zodat de kinderen “gemakkelijker” heen en weer konden tussen 2 ouders , op beide plekken dezelfde vriendjes en vriendinnetjes konden hebben en op dezelfde school konden blijven.
Er kwam een omgangsregeling en het was een hele uitdaging om ervoor te zorgen dat de kinderen een band met hun vader bleven houden. Ik moest mijzelf regelmatig wegcijferen. Maar het is gelukt, totdat de kinderen de leeftijd hadden waarop ze hun eigen keuzes konden maken.
Het meest positieve wat ik op dat moment heb gedaan is me aansluiten bij O.A. (ouder-alleen) een landelijke organisatie die uitjes en vakanties organiseert voor alleenstaande ouders. Binnen deze organisatie zijn er ook regio clubjes met een eigen beheerder en binnen deze groep hebben we de meest leuke dingen gedaan met en zonder kinderen. Eieren gooien met Pasen, een dagje Giethoorn, Swingnight, Ballorig, uit eten etc. Geweldige vakanties hebben we gehad (3 weken kamperen in Holten in de stromende regen), Kroatië, naar het Gardameer, Macedonië en Bulgarije. We deelden verdriet en geluk samen, zorgden voor elkaars kinderen en er zijn vriendschappen voor het leven ontstaan.
Ik heb samen met de kinderen veel problemen doorgeworsteld. Schoolverzuim, de leerplichtambtenaar, het aanvragen van rugzakjes, naar uitkeringsinstanties, psychologen, psychiaters, kinderartsen, revalidatieartsen, het centrum voor CVS, naar coaches en uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij HalteZ. Dat was Ilona (Ze had 3 jongeren op dat moment.)
De kinderen hebben de laatste jaren enorme sprongen vooruit gemaakt.
Weg Wajong uitkering, hij heeft nu een baan van 32 uur en woont op zichzelf!
Weg CVS, ze gaat straks de 4-daagse lopen in Nijmegen en in september naar het HBO!
Mijn kinderen op weg naar volwassen mensen …. en dat heb ik toch maar voor een groot deel zelf gedaan als alleenstaande ouder. Het is het allemaal waard geweest. Waar ik begon in mijn verhaal dat het zo moeilijk voor me was om geen volledig gezin meer te zijn……….wij met ons drieën zijn een drie-eenheid, waar als het erop aankomt, niemand tussen komt.
Ik krijg steeds meer tijd voor mezelf en hoe ik dat ga invullen? Dat is mijn opdracht voor de komende tijd. Ach ik heb voor moeilijkere keuzes gestaan dus het gaat me vast lukken.
Nel Broeils
