FEAR kent 2 mogelijke reacties
In het begin van de maand april las ik op de coachingskalender de volgende woorden.
FEAR kent 2 mogelijke reacties:
Forget Everything And Run
Of
Face Everything And Rise
Ik ben de afgelopen maanden veel aangegaan. Elke dag weer leer ik van het ondernemerschap en ‘onze’ organisatie. Door de groei en daarin een verslapte aandacht, doordat ik gefocust was op alles wat daar omheen op mij af kwam en waar ik in de waan van de dag aan alles aandacht probeerde te geven of een mening gaf. Ik heb de afgelopen maanden hard gewerkt aan het in kaart brengen van HalteZ. Wat gebeurt waar, wie staat waar en hoe kan ik nu weer met volle invloed koers geven aan onze route. Is dit eng of kwetsbaar om te delen? Voor mij niet. Dagelijks zie ik jongeren en hun ouders die zich open stellen en daarmee kwetsbaar zijn. De prioriteiten stellen aan mij dagelijks groeiende to do lijst is namelijk ook zo’n struikelblok. Of nog hetzelfde willen doen terwijl mijn rol is veranderd en ook moet veranderen. Ik heb wel aandacht voor de ander. Maar neem me even niet kwalijk dat ik nu 2 bedrijven probeer vorm te geven. Waarin de 1 gedragen wordt door mijn collega’s en de ander zo vernieuwend is dat ik zo hard moet werken om de juiste vorm te creëren. Maar belangrijker is dat ik hard moet werken om de voorwaarden te scheppen dat alles kan en mag ontstaan.
Het is soms zo lastig en ingewikkeld om de processen bij te houden, laat staan de veranderingen daar omheen. Want wat ben IK in de afgelopen jaren veranderd. Als mens door het ondernemen, het moederschap en het verlies van mijn broertje. Ik ben anders in het leven gaan staan, maar zat nog vast in mijn oude systeem. Eigenlijk vergelijkbaar met de transitie. We zijn gekanteld maar het systeem daaromheen weet daar nog niet bij aan te sluiten. Vanuit angst regeren waardoor daar omheen geen vertrouwen of een soort van ‘schijn’ verantwoordelijkheid wordt afgegeven. Ik merkt dit bijvoorbeeld bij het opstarten van ‘Bij de Halte’ , het nieuwe initiatief ontstaan vanuit HalteZ. Het kan pas anders als je het echt anders doet. Hoeveel mensen de afgelopen weken (maanden) niet hebben gevraagd hoe ik dit financierde. Juist door de verbinding met de buurt, de ondersteuningsvraag, het werk en de ondernemers creëren we een gedragen vlak. Zo betaalt de ondernemer voor zijn of haar flexplek waardoor de buren op maandag gratis gebruik kunnen maken van de keuken om samen te eten. Kortom …. voor mij o zo vanzelfsprekend en logisch maar voor de ander ‘nog’ niet. Het enthousiasme en het SAMEN hebben voor mij nu al laten zien dat de woorden van de coachingskalender ook hier weer zo enorm passend zijn.
Maar er is 1 ding wat ik niet aan kan gaan. Domweg omdat ik het niet wil accepteren. HalteZ bestaat 9 september 5 jaar.
Vandaag is het 5 jaar geleden dat mijn broertje is overleden.
Vanaf 23 april 2013 is er mijn drive om het uiterste uit het leven te halen. Maar tevens de angst van het leven, die 2 zijn tegenover elkaar komen te staan. Want die ene seconde heeft mijn hele leven op zijn kop gezet. Die ene seconde waarvan we denken dat het ons niet zal gebeuren.
Ik kan binnen mijn organisaties voor iedereen willen zorgen of overal wat van vinden. Maar dat hoeft niet (meer)… Ik kan daarbuiten voor iedereen willen zorgen of overal wat van vinden maar ook dat hoeft niet (meer).
Het 24/7 op scherp staan, omdat mensen mij nodig kunnen hebben, het ergste kan gebeuren of ik iets moet gaan doen , dat wil niet meer. Een hoge bloeddruk en een hoofd dat bol staat geven aan dat ik me moet overgeven aan dat waar ik zo hard van heb weggerend. Een eenzame marathon die ik vandaag de dag al 5 jaar eenzaam ren…. Voor mij een aantal nieuwe wijsheden voor de komende tijd.
“Choose your battles, count your blessings and LIVING FOR THE MOMENT…”
Maar vandaag even niet…….